Volpha Phorama

Shara

Tu spotykają się zazwyczaj przyjacile i znajomi żeby pogawędzić i odpocząć.

Laun

Wrrr! Hej tam wilki i nie wilki! - wbiegł

Shara

Przyleciałam na testralu. - Witaj Laun ! Chcesz się przelecieć ?

Laun

- Yyy, nie, lęk wysokości mam... - powiedział.

Shara

Nic Ci się nie stanie - chwyciłam Launa za łapę i polecieliśmy na moim testralu - Jak się boisz, to się mnie chwyć.

Laun

- Wiesz, zaoszczędzę sobie tego - powiedział, po czym spojrzał w dół i zakrył oczy.

Shara

Zleciałam tak nisko, że do ziemi było ok. pół metra - Odkryj oczy ! - wołałam do Launa.

Laun

Odkrył oczy, a potem znów je zakrył.
- Lecimy prosto na drzewooooo! Razz

Shara

Testral ominął drzewo. Leciał między drzewami. Bo w końcu ja nie mam dla niego uzdy, a on ma swój rozum Wink

XD

Maggie · Gość

Przyszłam z mamą,położyłyśmy się pod cieniem drzewa i spytałam mamę.
-Mamo,mogę się pobawić???-.

Nina

-Tak,oczywiście tylko uważaj,wiesz co ci mówiłam o ludziach...-.odpowiedziałam i przytuliłam ją mówiąc.
-Nie wiem,co bym zrobiła gdybym ciebie straciła...-.

Maggie · Gość

-Dobrze mamo,kocham cię...-.odpowiedziałam,polizałam mamę po pysku i pobiegłam się bawić.

Nina

Wzruszyłam się tymi słowami aż z oczu poleciały mi łzy,patrzyłam jak Maggie się bawi i goni motyla.

Deamon · Gość

Przyszedłem, dręczyły mnie wyrzuty sumienia.

Shara

Testral wylądował. Zeszłam z niego i przywitałam się z Deamonem - Cześć Deamon ! Co słychać ?

Shara

************************************

Przyczłapałam na 4 łapach XD
- Hmm...co my tutaj mamy ? TYLKO KILKA DRZEW I TRAWA ?! No nie, tak się nie robi.
Najpierw dodałam ładną, kamienną ścieżkę i białe ławki. Potem udekorowałam drzewa pomarańczowymi, fioletowymi i niebieskimi kokardkami a na koniec stworzyłam tu piękny, wieczny, niekończący się zachód słońca. Niebo było pomarańczowo - fioletowe i było na nim tylko kilka małych chmurek. Wyglądało jak z bajki...zaczęłam zachwycać się moim dziełem. Wzięłam głęboki wdech i odetchnęłam patrząc na złociste zachodzące słońce...

Nina

Niny dawno nie było w tych krainach.. Długi czas spędzała po za granicami. Jednak nadal pustki w owym miejscu. Odeszła, lecz powróciła. Pierwszy widok parku bardzo ją zachwycił.. Swego czasu, gdy tutaj była park był zdecydowanie inny. Zachodzące słońce było piękne. Nagle dostrzegła skrzydlatą wilczycę. Wydawała się znajoma. Podeszła do niej i przyjrzała jej się.
- Vitani? -. spytała cicho i niepewnie. Nie miała pewności, że to ona.

Shara

Nina ? - zapytałam z równą niepewnością.
- Nina ! Ta, to ja...świr wszech czasów i dramatiko madam znowu powróciły ! Wybierz sobie ksywę, którą chcesz... - dodałam szybko i zastrzygłam uchem.

Nina

A, więc to była ona! Jej uszy od razy stanęły na sztorc, a ogon machał to w prawo, to w lewo.
- Vitani! Jak ja Cię długo nie widziałam.. Zmieniłaś się. -. mruknęła do niej. Jednak zaraz po tym Vit nieco ją zaskoczyła tymi 'ksywami'.
- Dramatiko madam. To ja, o! -. zaśmiała się.

Shara

Ok, a ja świr wszech czasów ! XDD - zaśmiałam się i...przed nami wyrosło stumetrow bungee.
- Ja pierwsza ! - i skoczyłam.
- Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!

Nina

Uśmiechnęła się pod nosem i spojrzała na nią. Taak.. Faktycznie ma coś ze świra. Nina przyjrzała się owemu czemuś. Ehm.. Prawdę mówiąc nie miała ochoty na zabawę. Była zbyt spokojna. To nie to samo co kiedyś. Odsunęła grzywkę z oczu, po czym zaczęła obserwować Vit.

Psycho

Przyszłą i zobaczyła biegającego konia fryzyjskiego. Był przywiązany do grubego drzewa i szarpał się jak szalony. Psycho żal się go zrobiło, więc weszła po kryjomu na drzewo i ostrym pazurem przecięła sznur. Miała nadzieję, że koń sobie pójdzie, a on podparł się o drzewo i polizał ją po pysku. Chciał jej pomóc zejść więc podstawił się pod drzewo i wadera zeszła na tego cudnego konia. Koń był zaś wesoły. Mogę Ci dać imię?-Zapytała konia, a on spojrzał na nią przyjacielsko. Dam Ci na imię... Hmm... Orion!-Krzyknęła. Koń od razu zaczął ją lizać, ponieważ podobało mu się to imię. Psycho wzięła kawałki sznura i zrobiła z nich ładną, nowiutką uzdę. Pozwolisz Orionie, że Ci ją założę?-Zapytała się konia, a on pokiwał jej znacząco łbem. Założyła mu i pasowała ta uzda jak ulał. Wsiadła na Oriona, złapała się uzdy i wyjechała na nim powoli z tąd, a koń znał jej mowę, więc łatwo poszło.

Lorel · Gość

Przyczłapałem ponuro włócząc łapami. Wzrok skierowany miałem ku ziemi. Rozejrzałem się, ale nie zauważyłem nic ciekawego. Usiadłem i zacząłem rozmyślać...

Nina

Wadera długo po tym.. Patrzeniu się, usłyszała czyjeś kroki. Pewnie basiora jak sądziła po sposobie chodzenia. Odwróciła lekko łeb, po czym kątem oka spojrzała na przybyłego. Jakoś nie miała ochoty nawet rozmawiać. Po za tym pewnie był nowy w tej krainie. Usiadła sobie. Uniosła łeb by spojrzeć w niebo.

Lorel · Gość

Podniosłem się i uniosłem głowę. Również spojrzałem w niebo. Zaważyłem kilka pięknych, srebrzystych, choć jeszcze nie widocznych do końca, małych gwiazdek. Powoli ukazywał się też zza chmur księżyc. To był wspaniały widok.